CARLA KOGELMAN
Carla Kogelman is documentair- en portretfotograaf. Naast het twee keer winnen van de World Press Photo werd ze onder meer 16 keer genomineerd voor de Zilveren Camera. Al jaren fascineert en inspireert haar de multiculturele samenleving. Leidende thema’s in haar werk zijn veerkracht, betrokkenheid en ontroering. Een foto van haar is geen snapshot maar het resultaat van een intensief contact, interactie en vooronderzoek. Het resultaat wordt vaak filmisch in een herkenbare universele beeldtaal.
Tijdens Apeldoorn Photo laat ik de serie ZON ZEE ZANZIBAR (2023-2025) zien, een persoonlijk en fotografisch onderzoek naar de impact van toerisme op mens en natuur. Ik ruilde meerdere keren mijn huis met een gezin op Zanzibar en verbleef daar maandenlang.
ZON ZEE ZANZIBAR is mede mogelijk gemaakt door Stichting Oog op de Natuur, het KF Hein Fonds en de Gemeente Amersfoort.
ZON ZEE ZANZIBAR
Zanzibar – een paradijs in de Indische Oceaan. Witte stranden, turquoise water, wuivende palmbomen. Maar welke verhalen gaan er schuil achter dit idyllische decor?
In 2023 begon ik met de serie ZON ZEE ZANZIBAR. Via een oproep op Facebook ruilde ik mijn huis met een familie aan de oostkust van Zanzibar. Met steun van een reisbeurs van het KF Hein Fonds begon ik aan een persoonlijk onderzoek: een terugblik op tien jaar fotografie. De eerste ‘echte’ serie die daaruit voortkwam, bestond uit portretten gemaakt tijdens het regenseizoen, voornamelijk op het strand. Deze serie won de 3e prijs bij de Zilveren Camera 2024. De tweede serie vertelt het verhaal van de familie Boer en Boontje, met wie ik van huis ruilde. Ik documenteerde hun dagelijks leven, hun duurzame resort, hun activiteiten én hun kinderen.
Voor een (gehonoreerde) aanvraag bij Stichting Oog op de Natuur stelde ik een centrale onderzoeksvraag: wat zijn de gevolgen van toerisme voor de lokale bevolking en voor de natuur? Hoe verhoudt de mens zich tot water? Welke waarde heeft water voor mensen?
Toerisme is van groot belang voor Unguja, het grootste eiland van de archipel, maar wat levert het de lokale bevolking op? Mijn verblijf maakte één ding duidelijk: het contrast tussen toeristen en inwoners is schrijnend.
Zanzibar is een verzamelnaam voor een eilandengroep voor de kust van Tanzania. In 2023, 2024 en 2025 verbleef ik op Unguja, het grootste en meest toeristische eiland, in de volksmond vaak simpelweg ‘Zanzibar’ genoemd. Van all-inclusive resorts tot kleinschalige accommodaties – het toerisme is hier alomtegenwoordig.
In 2025 bezocht ik ook twee kleinere eilanden, waar het toerisme nog in de kinderschoenen staat. Eén daarvan is Pemba, het onbekendere zusje van Unguja, op ruim twee uur varen. Waar Unguja zich de afgelopen twintig jaar ontwikkelde tot een hotspot voor massatoerisme, leeft men op Pemba nog volgens eeuwenoude tradities – met respect voor natuur en geloof. Er zijn wegen en internet, maar nauwelijks afval.
De stranden, dorpen en markten zijn er nog echt van de mensen zelf.
Pemba is arm in economische zin – met een armoedecijfer van boven de 40% – maar rijk in cultuur, gemeenschapszin en natuurlijke schoonheid. Toch staat ook dit eiland op de drempel van toeristische ontwikkeling. De vraag is: hoe kan dit duurzaam, inclusief en klimaatrechtvaardig?
Mede mogelijk gemaakt door Stichting Oog op de Natuur, KF Hein Fonds en de Gemeente Amersfoort.
Met ZON ZEE ZANZIBAR legt Carla Kogelman niet alleen de schoonheid van de eilanden vast, maar ook de verborgen gevolgen van de toeristenindustrie. Haar beelden tonen hoe de lokale bevolking leeft, werkt en overleeft in een systeem dat lang niet altijd in hun voordeel uitpakt. Haar werkwijze is intuïtief en narratief, met een focus op de subtiele interacties en spontane momenten die het verhaal completeren. Fotografie is een manier om in contact te komen met gemeenschappen en de onvertelde verhalen van een plek bloot te leggen.
SAM WARNAAR (STADSFOTOGRAAF)
Ik ben Sam Warnaar, autonoom fotograaf en Stadsfotograaf van Apeldoorn. In mijn foto’s onderzoek ik het naakte lichaam, vaak in combinatie met leegte of stilte. Wat ooit begon in een studio, met mijn fascinatie voor huid en lichaamstaal, groeide uit tot een manier om gevoelens en persoonlijke thema’s vast te leggen. Tijdens het Photo Festival laat ik een nieuwe serie zelfportretten zien waarin ik de puurheid van het lichaam combineer met de puurheid van de natuur van Apeldoorn.
annemiek tonnaer
Ik ben een conceptueel fotograaf uit Deventer. Mijn projecten beginnen altijd met verbazing, meestal over sociaal relevante onderwerpen.
Tijdens Apeldoorn Photo is mijn project ‘Schemerlijnen’ te zien wat de grens tussen de door Artificial Intelligence (AI) gegenereerde wereld en de werkelijkheid onderzoekt. Door steeds realistischere AI beelden vervaagt deze grens; het wordt een schemerlijn.
De foto’s opgebouwd uit stukjes werkelijkheid zijn harmonieus en tonen visuele correctheid, ze hadden werkelijkheid kunnen zijn. Door de onderlinge verbondenheid ziet het er zo realistisch uit dat het echt had kunnen zijn: wat is werkelijkheid?s.
bar&roos
Bar&Roos is een fotografenduo met een gezamenlijke passie voor beeld. Twee sociale, creatieve beelddenkers met een groot hart voor menselijke en maatschappelijke kwesties. Hun beelden zijn nooit puur registraties, maar uitnodigingen om stil te staan, te voelen en te twijfelen. Ze combineren scherpe composities met menselijke diepte en onverwachte vormen. De presentatie van hun werk is net zo belangrijk als de foto zelf. Tijdens Apeldoorn Photo openen ze vier kisten vol beelden die tonen, verbergen, onthullen en vervormen – want de waarheid achter het beeld is nooit eenduidig. Wat je ziet, verzin je zelf.
Anja Cohen
Ik maak foto’s, teksten en (handgebonden) boeken.
Bij foto’s is mijn leidraad de verwondering over wat je allemaal kunt zien, ook vlak voor je voeten, als je maar met aandacht kijkt. Details, structuren, lichtval trekken mijn aandacht. In tekst onderzoek ik onderwerpen (‘Klemmende laden’ en ‘De magie van het strijkkwartet’) of creëer ik een wereld naast de werkelijkheid, zoals in ‘De boom met twee stammen’ , ‘De houten man’ of ‘De tijd’.
Nu laat ik vooral foto’s zien uit de series ‘Muziek’ en ‘Het water en de overkant’ en het werk ‘Symphonia’ – overeenkomende vormen in foto’s uit beide series.
Expositie van Anja is te zien op de 3e verdieping in het Acec
